Onderwijs uit grote paniek
____

Overdenking voor 13 mei | Door Charles Spurgeon
 

Nog eenmaal zal Ik niet alleen de aarde, maar ook de hemel doen beven. Dit ‘nog eenmaal’ duidt op de verandering van de dingen die kunnen wankelen als van dingen die gemaakt zijn, opdat de dingen die onwankelbaar zijn, zouden blijven. (Hebreeën 12:27)

Lees verder 2 Petrus 3:1—13.

Het is de meest populaire vergissing dat de wereld stilstaat, dat de wereld vast en onbeweeglijk is. Dit is al afgewezen als een astronomische theorie maar de zaak van het praktische principe heerst nog steeds in de menselijke geest. Galileo zei, “Nee, de wereld staat niet vast, de wereld beweegt.” En lang daarvoor had Petrus gezegd dat alle dingen zouden vergaan. Uiteindelijk geloofden de mensen wel de astronoom maar aan Petrus twijfelen ze nog steeds, of ze vergeten op zijn minst wat hij leerde.

Maar het is in de Schrift en uit de ervaring zo duidelijk als de middag dat er onder de maan geen stabiliteit gevonden kan worden. Toch bouwen de mensen eeuwig verder op het drijfzand van de aarde alsof het een vaste rots is. Ze verzamelen stof alsof het niet allemaal weer weggeblazen zal worden. “Dit is het,” roept de gierigaard terwijl hij zich vastklampt aan zijn zakken met goud, “de hemel en de hel zijn mythen voor mij.” “Dit is je belangrijkste kans,” fluistert de handelaar als hij krachtig dringt met zijn commerciële speculaties, “geestelijke dingen zijn alleen voor dromers en sentimentalisten. Geld is de ware schat!”

Heren, jullie baseren jullie uitspraken op leugens. Deze wereld is maar een draaiende bal, zowel voor het menselijke leven als astronomisch. De hoop die je daarop vind zal instorten als een kaartenhuis wat weggeblazen wordt door de wind. We hebben hier geen blijvende stad en het is tevergeefs als we die hier willen bouwen.

Deze wereld is niet de rots onder onze voeten zoals het lijkt. Deze wereld is niet beter dan die groene, maar verraderlijke, zachte en bodemloze moerassen waarin onoplettende reizigers worden opgeslokt worden. We spreken over het vaste land alsof er zoiets kon zijn als vaste grond. Nooit is dat woord meer misbruikt dan voor de wereld die voorbijgaat met al haar begeerte.

Ter overdenking: De aanleiding voor Spurgeon’s preken op 13 mei 1866 (zie ook de overdenking van morgen), was een onverwachte commerciële paniek. We moeten onze hoop voor dit leven niet stellen op aardse bezittingen (Haggai 1:5–6; Mattheüs 6:19; 1 Timotheüs 6:17). En we moeten onze hoop al helemaal niet stellen op aardse bezittingen voor het komende leven (Lukas 12:15–21; 16:19–23; Jacobus 5:1–3). 

Preek nr. 690
13 mei 1866

__