Kinderen van een zingende God
____

Overdenking voor 27 april | Door John Piper | Desiring God
 

En toen zij de lofzang gezongen hadden, vertrokken zij naar de Olijfberg. (Markus 14:26)

Hoor je Jezus zingen?

Zong Hij bas of tenor? Klonk er iets vertrouwds in Zijn stem? Had Hij vaste kristalheldere klank? 

Sloot Hij Zijn ogen en zong Hij tot Zijn Vader? Of keek Hij diep in de ogen van Zijn discipelen en glimlachte Hij om hun diepe kameraadschap? 

Begon Hij meestal met zingen?

O, ik kan haast niet wachten om Jezus te horen zingen. Ik denk dat de planeten uit hun baan worden geschud als Hij Zijn natuurlijke stem zou verheffen in ons universum. Maar we hebben een koninkrijk wat onwankelbaar is; dus, Heere, kom en zing. 

Het Christendom is een zingent geloof, we kunnen niet anders. De Oprichter ervan zong. Van Zijn Vader leerde Hij zingen. Ze hebben zeker samen gezongen van alle eeuwigheid.

De Bijbel zegt dat, “luide en blijde klanken” (1 Kronieken 15:16) het doel zijn van een lied. Niemand in het universum heeft meer vreugde dan God. Hij is oneindig vreugdevol. Hij verheugde zich van eeuwigheid in het panorama van Zijn volmaaktheden die Hij perfect weerspiegelde in de Godheid van Zijn Zoon. 

Gods vreugde is onvoorstelbaar krachtig. Hij is God. Wanneer Hij spreekt ontstaan er hele sterrenstelsels. Wanneer Hij zingt van vreugde komt er meer energie vrij dan nu bestaat in alle materie en beweging van het universum samen.

Als Hij zingen aangewezen heeft om de hartelijke vreugde die wij voor Hem hebben, los te laten, is dat niet omdat Hij weet dat door het zingen Zijn Eigen hartelijke vreugde voor Zichzelf los gelaten wordt? We zijn zingende mensen omdat we kinderen zijn van een zingende God.

__