Ideeën hebben gevolgen
____

Overdenking voor 14 mei | Door John Piper | Desiring God

Het einddoel nu van het gebod is liefde. (1 Timoteüs 1:5)

Victor Frankl zat tijdens de Tweede Wereldoorlog opgesloten in de Nazi concentratiekampen van Auschwitz en Dachau. Als Joodse professor van neurologie en psychiatrie werd hij  wereldwijd bekend om zijn boek, De Zin van het Bestaan, wat ongeveer 8 miljoen keer verkocht is. 

Daarin ontvouwt hij de essentie van zijn filosofie die Logotherapie wordt genoemd — namelijk dat het zoeken naar de zin van ons bestaan het meest fundamentele motief is van de mensheid. Hij merkte in de verschrikkingen van kampen op dat een mens bijna elke “hoe” kan verdragen als er een “waarom” is. Maar het citaat wat me pas raakte was dit:

Ik ben er absoluut van overtuigd dat de gaskamers van Auschwitz, Treblinka en Majdanek uiteindelijk niet voorbereid waren in een of ander ministerie in Berlijn, maar eerder aan de bureaus en in de collegezalen van nihilistische wetenschappers en filosofen. (Victor Frankl, 90: Een interview, in First Things, April 1995, p. 41.)

Met andere woorden, ideeën hebben gevolgen die een zegen maar ook een verwoesting kunnen zijn. Het gedrag van mensen — goed of slecht — komt niet uit het niets. Het komt van gangbare opvattingen van de werkelijkheid die in de geest wortel schieten en goed of kwaad voortbrengen. 

Een van de manieren waarop de Bijbel de waarheid duidelijk maakt dat ideeën praktische gevolgen hebben is door dingen te zeggen als: “Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden” (Romeinen 15:4). De ideeën in de Bijbel hebben het praktische gevolg van hoop.

Nogmaals, Paulus zegt: “Het einddoel nu van de instructie is liefde” (1 Timoteüs 1:5, EV). Het overdragen van ideeën door de “instructie” geeft liefde. 

Hoop en liefde komen niet uit het niets. Ze groeien uit ideeën — opvattingen van de werkelijkheid — die geopenbaard zijn in de Bijbel.  

Een andere manier waarop de Bijbel laat zien dat ideeën praktische gevolgen hebben is door de woorden “daarom,” “opdat” of “dus” te gebruiken. Bijvoorbeeld: “Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben (daarom) vrede bij God door onze Heere Jezus Christus. (Romeinen 5:1) “Dus (daarom) is er nu geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.” (Romeinen 8:1), “Wees dan (daarom) niet bezorgd over de dag van morgen” (Mattheüs 6:34).

Als we in de kracht van deze grote praktische “daarom’s” willen leven, moeten wij gevat worden door de ideeën — opvattingen van de werkelijkheid — die voor en onder de daarom’s staan. 

__