Het lijden wat geloof versterkt
____

Overdenking voor 30 juli | Door John Piper | Desiring God

Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt, want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt. (Jakobus 1:2-3)

Hoe vreemd het ook mag lijken, een van de primaire doelen waarom we geschud worden door lijden is om ons geloof onwrikbaar te maken. 

Geloof is als spierweefsel: wanneer je het tot het uiterste spant, wordt het sterker en niet zwakker. Dat is wat Jacobus hier bedoelde. Wanneer ons geloof wordt bedreigd, getest en uitgerekt tot het breekpunt, het resultaat is dat het grotere capaciteit kan verduren. 

God houdt zoveel van geloof dat Hij het zal testen tot het breekpunt zodat het zuiver en sterk blijft. Hij deed dit bijvoorbeeld bij Paulus in 2 Korinthe 1:8-9: 

Want wij willen niet, broeders, dat u geen weet hebt van onze verdrukking, die ons in Azië overkomen is: dat wij het uitermate zwaar te verduren hebben gekregen, boven ons vermogen, zodat wij zelfs aan ons leven wanhoopten. Ja, wij hadden voor ons eigen besef het doodvonnis zelf al ontvangen, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God, Die de doden opwekt.

Het woord “opdat” laat zien dat er een doel was voor dit extreme lijden: hij moest lijden zodat hij niet Paulus niet op zichzelf en zijn middelen zou vertrouwen maar op God — in het bijzonder op de toekomstige genade van God in het opwekken van de doden.

God vindt ons oprechte geloof zo waardevol dat Hij, genadig, al het andere in deze wereld waar we geneigd zijn om op te vertrouwen weg wil nemen — zelfs het leven zelf. Zijn doel is dat we dieper en sterker groeien in ons vertrouwen dat Hijzelf alles is wat we nodig hebben.

Hij wil dat we met de psalmist kunnen zeggen: “Wie heb ik behalve U in de hemel? Naast U vind ik nergens vreugde in op de aarde. Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart, dan is God de rots van mijn hart en voor eeuwig mijn deel” (Psalm 73:25-26).

__