Overdenking voor 19 oktober 2014 | Door John Piper | Desiring God

Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt en koestert het, zoals ook de Heere de gemeente. Want wij zijn leden van Zijn lichaam, van Zijn vlees en van Zijn gebeente. (Efeze 5:29—30)

De eenheid tussen Christus en Zijn bruid is zo sterk (“één vlees”) dat iets goeds wat aan haar gedaan wordt aan Hem gedaan wordt. De schaamteloze bewering van deze tekst is dat dit feit de Heere aanzet om Zijn bruid te voeden, te koesteren, te heiligen en te reinigen.

Volgens sommige definities kan dit geen liefde zijn. Liefde, zeggen ze, moet vrij zijn van eigen belang — zeker Christelijke liefde. Ik kon zo’n opvatting van liefde nooit rijmen met dit gedeelte uit de Schrift.

Maar wat Jezus doet voor Zijn bruid noemt de tekst duidelijk liefde: “Mannen, heb uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft” (Efeze 5:25). Waarom laten we de tekst de liefde niet definiëren, in plaats dat we onze eigen ethiek en filosofie in de definitie verwerken? Volgens deze tekst is liefde het nastreven van onze vreugde in de heilige vreugde van de geliefde. 

Er is geen manier om liefde van eigenbelang te scheiden, eigenbelang is niet hetzelfde als egoïsme. Egoïsme zoekt het eigen geluk ten koste van anderen.  

Liefde zoekt zijn geluk in het geluk van de geliefde. Het wil zelfs lijden en sterven voor de geliefde, zodat zijn vreugde vervuld wordt in het leven en de zuiverheid van de geliefde. 

Dit is hoe Christus ons heeft liefgehad, en dit is hoe ons roept om elkaar lief te hebben. 

__