Het beste komt nog
____

Overdenking voor 6 september | Door Charles Spurgeon
 

En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid. (Hebreeën 12:11)

Lees verder Deuteronomium 8:1—10.

Gezegend is die bestraffing die vruchtbaar in ons is zodat wij vruchtbaar worden. Het brengt vruchten van gerechtigheid voort. Geen natuurlijke vruchten, onreine vruchten, maar zulke vruchten die God zelf kan aanvaarden zoals heiligheid, reinheid, geduld, vreugde, geloof, liefde en elke andere Christelijke genade. 

Deze gerechtigheid maakt Christenen niet rechtvaardiger in de zin van rechtvaardiging, want in Christus is hij volkomen rechtvaardig. Maar het maakt hem rechtvaardiger in de ogen van de toeschouwers als hij, na zijn ervaring, meer het karakter van zijn Heere vertoont.

Let er op dat deze vrucht van gerechtigheid vreedzaam is. Er is niemand zo gelukkig als een bestrafte Christen — achteraf. Er is geen rust dieper dan de rust na een storm. Wie heeft nooit de heldere zon zien schijnen na de regen? God geeft zoete feestmaaltijden aan Zijn kinderen na de strijd. Na de stok die straft, geeft Hij de honingraat. 

Nadat we heuvel Moeilijkheid hebben beklommen, rusten we in het Prieel. Nadat we de wildernis doorgegaan zijn, komen we in paleis Sierlijk. Nadat we door vallei Verootmoediging zijn gegaan, met Apollyon hebben gevochten, verschijnt de blinkende die ons bladeren van de Levensboom geeft waardoor onze wonden genezen. 

Het is altijd achteraf bij een Christen. Hij krijgt altijd het beste als laatste, daarom moet hij verwachten dat hij het slechtere eerst krijgt. Het is altijd achteraf, en als het komt, dan is het vrede, zoete en diepe vrede. 

Wat is het een heerlijk gevoel om na een lange ziekte weer op te staan en te lopen. Hoewel je misschien nog bleek ziet en je lichaam nog zwak is, loop je toch naar buiten en ademt de frisse lucht weer in. Je kunt het bloed door je aderen voelen stromen en al je botten lijken tot God te zingen van Zijn genade. Dat is de vrede die volgt op lang en fel verdriet.

Ter overdenking: Als je een dienaar bent van Christus, moet het woord achteraf in je vocabulaire zitten (Psalm 73:24; Lukas 17:7–8). Elke Christen heeft geduld nodig (Hebreeën 10:36) en het geduld heeft tijd nodig om haar werk in ons te doen (Jacobus 1:3–4).

Preek nr. 528, 6 september 1863

______________________________