Overdenking voor 3 november 2014 | Door John Piper | Desiring God

Hij beschouwde de smaad van Christus als grotere rijkdom dan de schatten in Egypte, want hij had het loon voor ogen. (Hebreeën 11:26)

We kiezen niet voor lijden omdat het moet, maar omdat de Ene die ons tot lijden roept het beschrijft als het pad naar de eeuwige vreugde.

Hij roept ons niet tot de gehoorzaamheid van lijden om onze toewijding aan de plicht te laten zien, om de kracht onze morele vastberadenheid te onthullen of om de hoogte van onze pijngrens te bewijzen maar om, in kinderlijk geloof, de oneindige waarde van Zijn algenoegzame beloften te manifesteren. 

Mozes “koos er voor om liever met het volk van God slecht behandeld te worden dan voor een ogenblik het genot van de zonde te hebben… want hij had het loon voor ogen” (Hebreeën 11:25–26).

Dit is de essentie van het Christelijke Hedonisme. In het nastreven van vreugde door lijden vergroten we de alles verzadigende waarde van de Bron van onze vreugde. God Zelf schijnt het helderst aan het einde van de tunnel van onze pijn. 

Als we niet duidelijk maken dat Hij het doel en de grond is van onze vreugde in het lijden dan missen we de betekenis van lijden. 

Het betekent: God is mij winst. God is mij winst. God is mij winst.

Het belangrijkste doel van de mens is het verheerlijken van God. En het is waarachtiger in lijden dan wanneer ook dat God het meest verheerlijkt wordt als wij het meest verzadigd zijn in Hem.

 __