Overdenking voor 1 november 2014 | Door John Piper | Desiring God

Nu verblijd ik mij in mijn lijden voor u en vervul in mijn vlees wat overblijft van de verdrukkingen van Christus, ten behoeve van Zijn lichaam, dat is de gemeente. (Kolossenzen 1:24)

Christus heeft een liefdesoffer voor de wereld bereid door voor zondaren te lijden en te sterven. Het is vol en het ontbreekt nergens aan — behalve één ding, een persoonlijke presentatie door Christus Zelf aan de volken van de wereld.

Gods antwoord op dit gebrek is de roeping van het volk van Christus (zoals Paulus) om een persoonlijke presentatie van de verdrukkingen van Christus te geven aan de wereld. Door dit te doen “vervullen we in ons vlees wat er overblijft van de verdrukkingen van Christus.” Wij vervullen waar ze voor gemaakt zijn, namelijk een persoonlijke presentatie aan de mensen die hun oneindige waarde niet kennen. 

Maar het meest verbazingwekkende van Kolossenzen 1:24 is hoe Paulus vult wat er nog ontbreekt aan de verdrukking van Christus. 

Hij zegt dat zijn eigen lijden de verdrukkingen van Christus vult. Dit betekent dat Paulus het lijden van Christus vertoont door zelf te lijden voor degenen die hij probeert te winnen. In zijn lijden zien ze Christus’ lijden. 

Hier is het verbluffende resultaat: God laat de verdrukkingen van Christus aan de wereld zien door de verdrukkingen van Zijn volk. 

God wil werkelijk dat het Lichaam van Christus, de gemeente, een deel van het lijden ervaart zodat we het Kruis kunnen verkondigen als een manier van leven, de mensen zien de tekenen van het Kruis in ons en ze voelen de liefde van het Kruis in ons.

__